άνδρες στα εικοστά τους και τα τριάντα κοιμάται καλύτερα την πολύ περισσότερη ενέργεια που χρησιμοποιούν κατά τη διάρκεια της ημέρας, γράφουν ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Ολλανδίας Radboud Nijmegen Medical Center στη γεροντολογία. Αυτό όμως δεν συμβαίνει για τους άνδρες στη δεκαετία του εξήντα και της δεκαετίας του ’70.
Ο ύπνος είναι το πιο υποτιμημένο στοιχείο του τρόπου ζωής στη σύγχρονη – σταθερή δραστηριότητα – πολιτισμός. Για ενενήντα τοις εκατό της ανθρωπότητας, πολύ περισσότερο και ο καλύτερος ύπνος συνεπάγεται πολύ περισσότερη τεστοστερόνη, ένα ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα, βελτιωμένη αντοχή, ταχύτερες αντιδράσεις, μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, λιγότερο λίπος και πολύ περισσότερους μυς. Λοιπόν, πηγαίνετε. Αυτό συζητά το ενδιαφέρον μας για τους τρόπους βελτίωσης και ενίσχυσης της ποσότητας και της ποιότητας του ύπνου.
Σαν άσκηση. Οι Ολλανδοί ερευνητές, οι οποίοι αναζητούσαν πραγματικά μια σχέση μεταξύ γυμναστικής και ύπνου, σκόνταψαν την άσκηση ως στοιχείο που ενισχύει τον ύπνο όταν συνέκριναν τον ύπνο 12 νεότερων ανδρών, μέση ηλικία 27 ετών, με εκείνη των 21 ηλικιωμένων ανδρών των οποίων η μέση ηλικία ήταν 69.
Η γυμναστική δεν ήταν ένα στοιχείο που επηρέασε την ποιότητα του ύπνου που ανακάλυψαν οι ερευνητές. Όμως, μεταξύ των νέων τουλάχιστον, η συνολική ημερήσια ενεργειακή δαπάνη συσχετίστηκε με την απόδοση του ύπνου τους [το ποσοστό του χρόνου που δαπανάται στο κρεβάτι που πραγματικά κοιμάστε]. Οι πολύ περισσότεροι ενεργειακοί νέοι άνδρες δαπανούν, τόσο μεγαλύτερη απόδοση του ύπνου τους.
Οι ερευνητές έκαναν επίσης ένα άλλο πείραμα στο οποίο πήραν τους άνδρες [μέση ηλικία 69 ετών] για να ποδηλατούν τρεις φορές την εβδομάδα για 45 λεπτά με σταθερή ταχύτητα, αλλά αυτό δεν είχε ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της ποιότητας του ύπνου.
“Η αυξημένη ημερήσια ενεργειακή δαπάνη θα εξαντλήσει τα αποθέματα ενέργειας, οδηγώντας σε μεγαλύτερη αποκατάσταση ενέργειας κατά τη διάρκεια του ύπνου, η οποία συνεπώς συνδέεται με μια βελτιωμένη απόδοση του ύπνου”, είναι μια θεωρία που οι Ολλανδοί ερευνητές έθεσαν.
“Η υψηλή καταβολική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της άσκησης συνδέεται με υψηλότερη ενεργειακή δαπάνη, η οποία οδηγεί σε αυξημένη αναβολική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια του ύπνου”, είναι μια άλλη θεωρία. “Η υψηλότερη αναβολική δραστηριότητα πιστεύεται ότι προάγει τη χρήση ενέργειας για την αποκατάσταση των ιστών, αλλά βελτιώνει και την αποτελεσματικότητα του ύπνου”.
Αυτή η τελευταία θεωρία μπορεί να συζητήσει γιατί οι εκπαιδευτικές συνεδρίες δεν δουλεύουν με ηλικιωμένους άνδρες. Όσο μεγαλύτεροι είστε, τόσο λιγότερο έντονο το σώμα σας βρίσκεται σε αναβολική δραστηριότητα. Δεν είναι χωρίς λόγο ότι οι παλαιότεροι αθλητές δύναμης πρέπει να εργάζονται σκληρότερα και πιο σκληρά για να επιτύχουν καθόλου εξέλιξη. Ίσως τα αποτελέσματα του πειράματος θα ήταν διαφορετικά αν οι ερευνητές είχαν πάρει τους άνδρες να κάνουν διάστημα ή εκπαίδευση δύναμης.
Αντίκτυπος της φυσικής κατάστασης και της καθημερινής δαπάνης ενέργειας στην αποδοτικότητα του ύπνου σε νέους και μεγαλύτερους ανθρώπους.
Oudegeest-Sander ΜΗ, Eijsvogels TH, Verheggen RJ, Poelkens F, Hopman ΜΤ, Jones Η, Thijssen DH.
Πηγή
Τμήμα Φυσιολογίας, Πανεπιστήμιο Radboud Nijmegen Ιατρικό Κέντρο, Nijmegen, Ολλανδία.
Αφηρημένη
ΙΣΤΟΡΙΚΟ:
Η σωματική δραστηριότητα είναι γνωστό ότι επηρεάζει την απόδοση του ύπνου. Σχετικά λίγα είναι γνωστά για τη σχέση μεταξύ σωματικής δραστηριότητας και αποδοτικότητας του ύπνου σε νέους και μεγαλύτερους ανθρώπους και τον αντίκτυπο της άσκησης στην αποτελεσματικότητα του ύπνου σε άτομα υγιή μεγαλύτερα άτομα.
ΣΤΟΧΟΙ:
Για τον προσδιορισμό της σχέσης μεταξύ φυσικής κατάστασης και καθημερινής ενεργειακής δαπάνης με αποτελεσματικότητα του ύπνου σε νεαρά και μεγαλύτερα θέματα και αξιολογεί την επίδραση της κατάρτισης άσκησης 12 μηνών στην αποδοτικότητα του ύπνου σε υγιείς ηλικιωμένους συμμετέχοντες.
Μέθοδοι:
Η σχέση μεταξύ φυσικής κατάστασης (μέγιστη δοκιμή ποδηλασίας) και ημερήσιας ενεργειακής δαπάνης (επιταχυνσιομετρία) με απόδοση του ύπνου (επιταχυνσιομετρία) αναλύθηκε διατομικά σε 12 υγιείς νεαρούς ενήλικες (27 ± 5 έτη) και 21 υγιείς ηλικιωμένους (69 ± 3 έτη) . Στη συνέχεια, η επίδραση της κατάρτισης άσκησης 12 μηνών (n = 11) ή της περιόδου ελέγχου (n = 10) στην απόδοση του ύπνου σε ηλικιωμένους συμμετέχοντες αναλύθηκε χρησιμοποιώντας μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:
Η καθημερινή ενεργειακή δαπάνη και η απόδοση του ύπνου δεν διέφεραν μεταξύ των νέων και των παλαιότερων θεμάτων. Παρατηρήθηκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ της ενεργειακής δαπάνης και της απόδοσης του ύπνου (r = 0,627, p = 0,029) σε νέους ενήλικες, αλλά όχι σε ηλικιωμένους συμμετέχοντες (r = -0,158, p = 0,49). Η φυσική κατάσταση δεν συσχετίστηκε με την απόδοση του ύπνου σε οποιαδήποτε ομάδα. Εκπαίδευση άσκησης σημαντικά βελτιωμένη φυσική κατάσταση (15,0%, p <0,001), αλλά απέτυχε να μεταβάλει τις ιδιότητες του ύπνου, όπως η απόδοση του ύπνου, η καθυστέρηση του ύπνου και οι αφυπνίσεις. Συμπεράσματα: Διαπιστώσαμε ότι οι νέοι ενήλικες με υψηλότερες ημερήσιες ενεργειακές δαπάνες έχουν μεγαλύτερη απόδοση του ύπνου, ενώ αυτή η σχέση μειώνεται με προχωρημένη ηλικία. Αντίθετα, δεν διαπιστώσαμε συσχέτιση μεταξύ φυσικής κατάστασης και ποιότητας ύπνου σε υγιείς νέους ή μεγαλύτερους συμμετέχοντες, οι οποίες μπορεί να συζητήσουν την έλλειψη βελτίωσης των ιδιοτήτων ύπνου σε ηλικιωμένους συμμετέχοντες με άσκηση 12 μηνών. Η κατάρτιση άσκησης μπορεί να είναι πολύ πιο επιτυχημένη σε θέματα με υπάρχουσες διαταραχές του ύπνου για τη βελτίωση των ιδιοτήτων του ύπνου και όχι σε υγιή παλαιότερα θέματα. Πνευματικά δικαιώματα © 2012 S. Karger AG, Basel. Πηγή: